Άλλο ένα άσμα υποταγής κοίτα αλώβητος να βγεις,
σε θέλουν κι άλλο.
άλλο ένα άσμα καταγής σέρνεις μαζί σου ό,τι μπορείς
και πας στο διάολο.
άλλο ένα αστέρι επί γης σε μια μαρκίζα της ντροπής
στο μαγαζί τους.
Κοιτάξου λίγο αιμορραγείς, αργοτελειώνεις κι όσο αργείς,
θα πας μαζί τους.

Σ’ αυτό εδώ το μαγαζί που το βαφτίσαν γενικά "Μουσική",
που όλα χωράνε να γίνουν και η ετικέτα μόνο αρκεί
χαλκομανία κολλάει στης δόξας το κουφάρι
κι η κουλτούρα κρατάει το φανάρι·
γριά κοκότα με του πολιτισμού τα χνότα,
μυξοκλαίς θες πιο δυνατά πάνω σου φώτα,
σα και πρώτα ένα ταλέντο φουσκωμένη σιλικόνη
σαββατόβραδο μονοπωλεί τη γιγαντοοθόνη.
Αναλώνεται η φορμόλη κι όλοι οι σουλατσαδόροι
πάνε στα τυφλά όπου υπάρχουν αγορές λαχειοφόροι·
λιγούρικα ποντάρουν τα όνειρά τους φέτες.
Σε λίγο σίγουρα σαπίζουνε κι οι πέτρες!
Πες μου ποιοι φταίνε για τους τόσους φραμπαλάδες
Έτσι απλά παρασυρθήκαν σε φωσφοριζέ ζαλάδες.
Στήνουν μ’ άσμα υποταγής γλέντι τρικούβερτο ντουμάνι
και ρουφάν με το καλάμι των διασήμων το καζάνι.

Δεν ξέρω αν φταίνε τελικά τα κλαμπάκια κι οι πίστες,
ούτε κι αυτοί που φτιάχνουν τις μουσικές σκουπιδολίστες
ούτε οι μανατζεράδες ούτε και τα κανάλια·
φταίνε οι καλλιτεχνάδες και τα μαύρα τους χάλια.
Οι άλλοι κάνουν τη δουλειά τους με την ηθική τους,
οι άλλοι φταίνε που έχουν κάτω όμως συνέχεια το βρακί τους.
Η εποχή τους είναι κι από δύσκολοι λεκέδες,
γίναν γεμάτοι μ’ άποψη σκουπιδοτενεκέδες
κι εσύ πλερώνεις κι όπου πάς λερώνεις,
βρωμάς και ζέχνεις, μα το κρυφοκαμαρώνεις.
Μα ούτε εσύ φταις που έχει βαλτώσει το μυαλό σου
μάλλον φταίνε όσοι τραγουδάνε για λογαριασμό σου.
Οι στιχουργοί, οι ηθοποιοί κι οι σκηνοθέτες,
οι ζωγράφοι, οι συγγραφείς και οι συνθέτες
που σαν μεταλλαγμένοι, ήσυχοι κι αδιάφοροι κλώνοι
πρέπει να πετύχουν όλοι τους καλά και σώνει
μιας κι η οθόνη είναι πανέμορφη μαγεύτρα
κι ας κάνει σκόνη την πιο ακλόνητη πέτρα.
Μα τι μ’ ακούς, μείνε στην ίδια συνταγή
φτιάξε άλλο ένα άσμα της ντροπής μ’ υποταγή.