Ήρθαν και μου είπανε πως μ’ άλλα χείλη σμίγεις.
Κι άντε βρες, ματάκια μου, καράβι για να φύγεις.
Ήρθαν και μου ρίξανε λάδι στη φωτιά μου.
Φύγε και τα έξοδα είν’ όλα δικά μου.

Αμ δε
που θα σου κάνω τη χάρη να κλάψω.
Αμ δε
που τη ζωή μου για σένα θα χαλάσω.
Τι λες, καλέ;
Αμ δε
καλογριούλα, καλέ, που θα γίνω.
Αμ δε,
φύγεις δε φύγεις, δεκάρα δε δίνω.
Αμ δε, –αμ δε.

Ήρθαν και μου είπανε πως πάλι ξενοτρέχεις.
Κι όπως παν τα πράγματα, δε με ξαναβλέπεις.
Ήρθαν και μου άναψαν πυρκαϊά στο αίμα.
Γράψε και αλίμονο, αν δεν είναι ψέμα.