Τρέμεις στη θύμησή μου
όπως τα φύλλα στο βοριά,
και στην ανάμνησή μου
νιώθεις συνείδηση βαριά.

Πλαγιάζεις και κοιμάσαι,
τα λάθη σου θυμάσαι.

Τι να σου κάνω;
Να σ’ αγαπήσω πιο πολύ δεν μπόρεσα.
Τι να σου κάνω;
Σαν τον Χριστό όλα τα λάθη σου συγχώρεσα.
Τι να σου κάνω,
τι παραπάνω;

Κρύβεις το πρόσωπό σου,
όταν για μένα σου μιλούν,
κι από το μάγουλό σου
καυτά τα δάκρυα κυλούν.

Πλαγιάζεις και κοιμάσαι,
τα λάθη σου θυμάσαι.

Τι να σου κάνω;
Να σ’ αγαπήσω πιο πολύ δεν μπόρεσα.
Τι να σου κάνω;
Σαν τον Χριστό όλα τα λάθη σου συγχώρεσα.
Τι να σου κάνω,
τι παραπάνω;