Εγώ δεν έχω τα δικά σου χέρια
Να πιάσω απ’ το πέτο τη ζωή
Ο δρόμος μου σπαρμένος με μαχαίρια
Χαμένος μες στου κόσμου τη βουή

Εγώ δεν έχω το δικό σου μπόι
Να ξεκαρφώσω τ’ άστρα τ’ ουρανού
Εμένα το παράπονο με τρώει
Που μ’άφησες σε ώρα δειλινού

Εγώ δεν έχω αύριο κανένα
Εσύ ήσουνα το τέλος κι η αρχή
Πέρασαν φύγαν χάθηκαν τα τραίνα
Κι αφήσαν τον καπνό τους στην ψυχή