Σε ποιον να πω τον πόνο μου στον κόσμο, λίγη συμπόνοια ψάχνω για να βρω,
τα βάσανα τα τόσα τα μεγάλα, μου τρώνε την καρδιά τόσο καιρό.

Τα χείλη μου δε γέλασαν μια μέρα, δε βρήκα πουθενά παρηγοριά,
τα βάσανα, οι πίκρες και οι πόνοι, μου πλήγωσαν για πάντα την καρδιά.

Παλεύω κάθε μέρα μ’ αγωνία, σε τούτη εδώ την ψεύτικη ζωή,
δεν την αντέχω πια την τυραννία, ας έσβηνα για πάντα ένα πρωί.