Κι όπως πέρασαν οι μέρες και φύγαν
Συνήθισα στη μοναξιά.
Τι κι αν σ’ αγάπησα, έπαιξα κι έχασα και τώρα είναι πια αργά.

Ζούμε αντίστροφα βαδίζουμε αντίθετα Και σ’ όλους είναι πια γνωστό.
Τι κι αν πληρώσαμε, τώρα τελειώσαμε κι αντίο πρέπει να σου πω.

Νύχτα στη λεωφόρο με το γκάζι ανοιχτό
Φεύγω κι όπου με βγάλει, ραντεβού σιωπής με το νέο μου εαυτό.

Φεύγω φεύγω και δε γυρνάω η ματιά μου καρφωμένη μπρος
Φεύγω φεύγω και δε ρωτάω αν θαρθεις ξανά πόσο μ’ αγαπάς
Φεύγω φεύγω δε συζητάω, ο καλύτερος γιατρός ειν’ ο καιρός
Φεύγω φεύγω σε προσπερνάω, «κάθε εμπόδιο για καλό».

Κι έτσι λοιπόν θα φεύγω συνέχεια χωρίς να έχω επιστροφή
Κάθε σταθμός ένας ανεφοδιασμός και δώστου πάλι απ’ την αρχή.