Απ’ την αρχή, δεν κάναμε εμείς οι δυο
και τελεσίγραφο, μου στέλνεις αυστηρό...
πως τελειώνει η υπομονή σου,
πίσω θέλεις τη ζωή σου
κι απ’ τα μάτια σου, πως θέλεις, να χαθώ...

Μα ό,τι κι αν λες, το ξέρεις χώρια, δεν μπορούμε...
δεσμός μας έδεσε εξωπραγματικός,
με τέτοια αγάπη, ως τ’ αστέρια θ’ ανεβούμε,
να γίνεις Πούλια εσύ κι εγώ ο Αυγερινός...

Σ’ανατολή και δύση, θα μας κρατήσει, ο ουρανός
κι όλοι οι ερωτευμένοι, θα λεν’ η Πούλια κι ο Αυγερινός...

Όλοι τριγύρω λένε, θα `ταν λογικό,
εσύ κορίτσι από σπίτι αρχοντικό,
να ξαναρχίσεις τη ζωή σου,
έτσι αρμόζει στην τιμή σου,
όσο για μένα, να μα στείλεις από ’ δω...

Μα ό,τι κι άν λέν’ , το ξέρεις χώρια, δεν μπορούμε...
δεσμός μας έδεσε εξωπραγματικός,
με τέτοια αγάπη, ως τ’ αστέρια θ’ ανεβούμε,
να γίνεις Πούλια εσύ κι εγώ ο Αυγερινός...

Σ’ανατολή και δύση, θα μας κρατήσει, ο ουρανός
κι όλοι οι ερωτευμένοι, θα λέν’ η Πούλια κι ο Αυγερινός...