Της μοναξιάς μου τσιγάρο
της συντροφιάς μου φωνή
ένα ταξί που θα πάρω για όπου βγει
με αναμμένο το φάρο
και δίπλα τη θέση κενή
...κυλάει η νύχτα.

Γεύση κι οσμή απ ανθρώπους
ψίθυροι, αγγίγματα υγρά
το μυστικό όνειρό τους ζουν βιαστικά
σαν αγγελούδια του σκότους
που η αυγή τα σκορπά
κυλάει η νύχτα.

Δες, η σιωπή πως ακούγεται σαν μουσική
δες, η γιορτή πως ταιριάζει καρδιά με κορμί.
Τ άστρα φωτίζουν της νύχτας τη γη
ανοιγμένη η αυλαία, δικιά μας λοιπόν η σκηνή.

Σαν μια γυναίκα ωραία
από ταινίες παλιές
κρύβει στη φούστα λαθραία τόσες ψυχές
και τους χαρίζει γενναία
βλέμματα, πάθη, ζωές,
...Κυλάει η νύχτα.