Μη με μαλώνεις άνοιξη
που όλο κοιτάζω πίσω,
μια θύμηση με φώναξε
και στα παλιά γυρίζω.

Κι όλο ακούω αρώματα
μυρίζω τραγουδάκια,
της θύμησης τα χρώματα
είναι πικρά στιχάκια.

Μη μου θυμώνεις που γυρνώ
μπροστά μου δεν κοιτάω,
τα περασμένα τραγουδώ
θυμάμαι και πονάω.

Κι όλο ακούω αρώματα
μυρίζω τραγουδάκια,
της θύμησης τα χρώματα
είναι πικρά στιχάκια.

Μη με πληγώνεις άνοιξη
γιατί είμαι πονεμένος
κι απ’ της αγάπης τους κριτές
αχ άνοιξη, αιώνια δικασμένος.