Όταν με βρήκε ο χαλασμός
ξεπρόβαλες μπροστά μου.
Μου `δωσες θάρρος για να βγω
απ’ την αφάνειά μου.

Σ’ αυτόν τον πλανήτη που λέγεται γη
μονάχα η αγάπη σου αξίζει.
Με κάνει και νιώθω σαν να `μαι παιδί
και τίποτα δε με φοβίζει.

Όταν με χτύπαγε ο καημός
εσύ μπήκες μπροστά μου
κι έδωσες σάρκα και οστά
στα ψεύτικα όνειρά μου.

Σ’ αυτόν τον πλανήτη που λέγεται γη
μονάχα η αγάπη σου αξίζει.
Με κάνει και νιώθω σαν να ’μαι παιδί
και τίποτα δε με φοβίζει.