Ένας ένας φύγαν όλοι, όλοι μου οι φίλοι
παγωμένα γιασεμάκια τ’ άσπρα χείλη.
Πήγε στράφι τόση άνοιξη και τόση αγάπη,
στην καρδιά μου έχω πάλι την ερημιά.

Πήγε στράφι τόση άνοιξη και αγάπη
άλλος έρωτας δε σβήνει τέτοια ζημιά.
Βράχο βράχο πέτρα πέτρα, ίσιο βήμα τώρα μέτρα
βρύση της ανατολής μου γίνε βρύση της ζωής μου.

Ένας ένας φύγαν όλοι, πού πάνε μόνοι;
Μαύρα πήραν μονοπάτια μες στη σκόνη.
Πήγε στράφι τόση άνοιξη και αγάπη,
στην ψυχή μου έχω πάντα την ερημιά.

Πήγε στράφι τόση άνοιξη και αγάπη,
άλλος θάνατος δε σβήνει τέτοια ζημιά.
Βράχο βράχο, πέτρα πέτρα ίσιο βήμα τώρα μέτρα
βρύση της ανατολής μου γίνε βρύση της ζωής μου.