Στο παλιό τελωνείο,
στους παλιούς καφενέδες
θα σε γδύσω μια νύχτα
κι όπως θα ’σαι γδυτή
το κορμί σου θα λούσω
με πικρούς αμανέδες
και κρασί της Νεμέας
από αρχαία γιορτή.

Και μετά θα σε πάρω
στα μεγάλα μου χέρια
να σ’ αφήσω στην πέτρα
στο καρνάγιο μπροστά.
Κι εκεί, μέσα στ’ αλάτι
και τα σάπια μαδέρια
θα σε κάνω γυναίκα
με τα χείλη κλειστά.

Θα σε κάνω γυναίκα
όλο μέλι και αίμα,
με το ρίγος στο δέρμα
και τα φρέσκα μαλλιά.
Και απέ θα σε κάψω
γιατί είσ’ ένα ψέμα,
η Ελένη της Τροίας,
η πληγή η παλιά.