Muchos gracias signora ακούει να της λέει
πίσω απ’ τα κάγκελα ο άντρας στο σκαμνί,
είναι η φάτσα του γεμάτη με λεκέδες
που δεν ξεπλένουν τα νερά της φυλακής.

Η αλμύρα της θάλασσας μου καίει τα χείλη
σειρήνες σφυρίζουν ένα σκοπό
ρυθμικό ανάλαφρο σκοπό
και γω χαρταετός σου πετώ.

Σαν νεράιδα του τοίχου θα φανώ
να σε δώ να κολυμπάς γυμνή
με λουλούδια να σκεπάζεις τη σιγή
κι όταν το χάδι σου στο πρόσωπό μου σταθεί.

Θα διαλύσει την ομίχλη απ’ τη γη,
η αλμύρα απ’ τα κύματα μου βρέχει τα χείλη.
Σειρήνες χορεύουν ένα χορό
ρυθμικό ανάλαφρο χορό.

Muchos gracias signora...