Σ’ αυτή τη σκάρτη εποχή
που θέλουν αντιπαροχή
μ’ ένα χαμόγελο
να πάρουν τη ζωή σου,
μου’ τυχε να’ χω μερδικό
σ’ ένα μεγάλο μυστικό
και σ’ ό,τι λένε
πως τελειώνει κι η ζωή σου.

Σ’ αυτά τα χρόνια τα φτηνά
που μείναν όλα ορφανά
και κοροϊδεύει
την ζωή μου κάθε κάλπης,
εσύ θεώρησε σωστό
να με κοιτάς γονατιστό
κι άλλαξες νόημα
στον κόσμο της αγάπης.

Σ’ αυτό τον άτυχο καιρό
που βρέθηκα μ’ ένα φτερό
σε τόπο άδικο, μικρό και ξεπεσμένο,
νόμιζα θα’ βρισκα στοργή
έστω από σένα μες στη γη
κι εμένα δίπλα σου
να μ’ έχεις μαγεμένο.