Τώρα που φεύγεις μακριά
πάρε μαζί σου τη ζωή μου
ένα ποτάμι σιωπηλό
κι ένα τραγούδι της ψυχής μου.

Χτυπούν οι μέρες και οι καιροί
σαν κύματα τρικυμισμένα
λιώνουν τα πάθη σαν κερί
κι είναι στα μάτια μας γραμμένα.

Εγώ θα μείνω στο σταθμό
ίσως γυρίσεις κάποιο βράδυ
μέσα στο φως του το θαμπό
άγνωστος μέσα στο σκοτάδι.