Βλέπω γυαλιά
που θέλανε να σπάσουν
ανθρώπους ήρεμους
που θέλανε να κλάψουν
Στιγμές απόμακρες
που θέλανε να υπάρξουν
άδειες ψυχές
που παραμείναν στο κενό

Κι απορροφάμαι
απ’ τους καπνούς του τσιγάρου μου και ζω ένα όνειρο
που δεν είναι δικό μου
και τότε έρχεσαι και συ
ζητάς τσιγάρο
ομώς εσύ φυσάς άλλο καπνό

Μα εγω
κολλάω σε μια κασέτα ερωτεύομαι
ενα βυνίλιο κι αφήνω το τραγούδι
να οδηγεί τη σκέψη μου και μπαίνω
μες το σκοτάδι σου και’κεί βρίσκω το φως μου

Σ’ ένα ταξίδι
που κρατάει όσο οι νότες
όσο οι νότες ταιριάξαν μεταξύ τους
σε μια ζωή που κάποιος έζησε για λίγο
και η παραίσθηση την έκανε δική μου

Και τότε λες πως με καταλαβαίνεις
εγώ όμως ξέρω ό,τι κάποτε θα φύγεις
γιατί ζηλεύεις
οτι νιώθω εγώ στον κόσμο μου
που μια στιγμή τον νόμιζες δικό σου

Βλέπεις σκιές
κολλημένες στους τοίχους
τη μοναξιά να υπάρχει
μες τα χέρια σου
να την γυρεύεις
με τα μάτια κλεισμένα
να απορείς και να κοιτάς εμένα

Μα εγώ
κολλάω σε μια κασέτα ερωτεύομαι
ενα βινίλιο κι αφήνω το τραγούδι
να οδηγεί τη σκέψη μου και μπαίνω
μες το σκοτάδι σου και κει βρίσκω το φως μου

Σ’ ένα ταξίδι
που κρατάει όσο οι νότες
όσο οι νότες ταιριάξαν μεταξύ τους
σε μια ζωή που κάποιος έζησε για λίγο
και η παραίσθηση την έκανε δική μου

Κολλάω σε μια κασέτα ερωτεύομαι
ενα βυνίλιο κι αφήνω το τραγούδι
να οδηγεί τη σκέψη μου και μπαίνω
μες το σκοτάδι σου και’κεί βρίσκω το φως μου

Σ’ ένα ταξίδι που μοιάζει με το όνειρο
του κόσμου αυτού που παραμένει τυφλός
σ’ ένα ηχείο που στέκεται απόμακρο
σε μια γωνία κρυμμένο από το φως

Βλέπω γυαλιά
που θέλανε να σπάσουν
ανθρώπους ήρεμους
που θέλανε να κλάψουν
Στιγμές απόμακρες
που θέλανε να υπάρξουν
άδειες ψυχές
που παραμείναν στο κενό