Η γενιά μας έχει τόση ομορφιά,
η χαρά μας δε μετριέται με λεφτά
τα παιδιά μας όπλα δε θα πιάσουνε στη γενιά μας,
ό, τι άδικο τ’ αλλάζουμε, τ’ αλλάζουμε.

Στο σαλόνι όταν μπήκα εγελάσανε
με κοιτάξανε περίεργα, τα χάσανε.
Φορούσα ρούχα φτηνά
και κρινόμουν μονάχα απ’ αυτά.

Είδαμε τα πλούτη και τα χρήματα.
Ζήσαμε σε τέχνες και κοσμήματα
τους πολιτισμούς του σήμερα δεχτήκαμε,
Τις ιδέες των γονιών τις ασπαστήκαμε, όμως...

Στο σαλόνι ξαναμπήκα και δακρύσανε.
Για τα λάθη τους με θάρρος μου μιλήσανε.
Τρέξαν’ δυο τρεις να κρυφτούν,
δες οι άμαχοι τους νικητάς πώς τους νικούν.

Η γενιά μας έχει τόση ομορφιά,
η χαρά μας δε μετριέται με λεφτά.
Τα παιδιά μας όπλα δε θα πιάσουνε στη γενιά μας,
ό, τι άδικο τ’ αλλάζουμε, τ’ αλλάζουμε.