Τώρα που παντρεύεσαι, σου το λέω άλλη μια πως σ’ αγαπάω
κι όμως λέγω, στο καλό, γιατί είσαι μια γυναίκα της οδύνης.

Δέκα χρόνια σ’ αγαπώ, τα καλύτερα της νιότης μου τα χρόνια
Κάδε νιάχρο ασ’ παγάω ατ λυκάτερα σητ τήσνιο ουμ ατ νιάχρο*
Γιατί τώρα που πονώ, είν’ που χτίκιασες και σένανε και μένα.

Τώρα φεύγεις, μ’ άλλον πας, στο κρεβάτι κάθε βράδυ να πλαγιάζεις.
Όμως γρήγορα θα δεις, τα δικά μου τα φιλιά θα νοσταλγήσεις.

Στο ’χω πει πολλές φορές, ό,τι χάσαμε δε θα το ξαναβρούμε.
Τώρα ένα θα σού πω, στην καρδιά μου θα ’χω χώρο και για σένα.


* Ο αποπάνω στίχος στα ...ποδανά
(φθόγγοι και/ή συλλαβές ανάποδα.)