Ένα σύμπαν γεννιέται το δευτερόλεπτο
(ναι, ωραία είναι)

Είμαι δέντρο και εγώ
και λυγάω στον αγέρα.
Έχω ρίζα και εγώ
και την κάνω τραγούδι.
Είσαι φως, είσαι ‘συ
και σε πίνω τη μέρα.
Είσαι και αναπνοή
στα μαλλιά μου λουλούδι.

Είμαι δέντρο και εγώ
και λυγάω στον αγέρα.
Έχω ρίζα και εγώ
και την κάνω τραγούδι.
Είσαι ελπίδα, είσαι ‘συ
και σε πίνω τη μέρα.
Ξεψυχάς σαν πνοή
και γεννιέσαι λουλούδι.

Ξαφνικά εννοούνται,
όσα συνεννοούνται,
όσα συμπαρατάχθηκαν,
υπήρξαν και δε χάθηκαν.
Ξαφνικά ξαναπεθαίνουν,
όσα ξαναγεννιούνται.
Κάποια από αυτά ξεχάστηκαν,
κάποια δεν ξεπεράστηκαν.
Απίστευτα πράγματα συμβαίνουν
και μπορούν να συμβούν.
Δέντρα νυχτοπερπατούν
ονειροβατούν,
ατενίζουν στον ύπνο τους,
αναπνέουν, λειτουργούν.
Ψαχουλεύουν τα καμένα,
Στα χαμένα ζητούν τα χαμένα,
ραδιουργούν τα ράδια
στα τετραπέρατα τετράδια,
γεμίζουν λόγια, ζωγραφιές
και εύλογα μένουν άδεια.
Εκατομμύρια εκατομμυρίων πραγματικότητες
τυλίγονται σε κουβάρια.
Οι πιο σαθρές γκρεμίζονται
κι άλλες ντουβάρια γίνονται.
Τοίχοι που ορθώνονται,
τοίχοι χωρίς παράθυρα.
Ψυχές σαν μέρες φωτεινές
στο μαύρο σκυλοπνίγονται.
Θάλασσες τα δάση,
τα δέντρα κύματα σου φέρνουν,
αφηρημένα υποσυνείδητα
μηνύματα σε μπουκάλια κλεισμένα.
(ναι, ωραία είναι)

Είμαι δέντρο και εγώ
και λυγάω στον αγέρα.
Έχω ρίζα και εγώ
και την κάνω τραγούδι.
Είσαι φως, είσαι ‘συ
και σε πίνω τη μέρα.
Είσαι και αναπνοή
στα μαλλιά μου λουλούδι.

Είμαι δέντρο και εγώ
και λυγάω στον αγέρα.
Έχω ρίζα και εγώ
και την κάνω τραγούδι.
Είσαι ελπίδα, είσαι ‘συ
και σε πίνω τη μέρα.
Ξεψυχάς σαν πνοή
και γεννιέσαι λουλούδι.

Εκατομμύρια εκατομμυρίων πραγματικότητες
τυλίγονται σε κουβάρια

Κορμοστασιές καμπουριασμένες,
σκουριασμένες καμπάνες,
καρδιές είναι τα σήμαντρα,
συχνότητες και μπάντες.
Εκπέμπουν ζωντανά σε μεγάκυκλους
ακατάληπτους
οι κεραίες στα κεφάλια τους.
Κι όλοι τους είναι το ίδιο αιρετικοί,
το ίδιο διαφορετικοί,
το ίδια εξαιρετικοί
με όλους κι όλα είναι
και γίνονται
γιατί όλα μοιάζουν,
λίγα αρέσουν,
λίγα τρομάζουν
όλα αλλάζουν,
όλα ριζώνουν στο πάντοτε,
ίσως να είναι αλλιώς κάποτε,
το τώρα, όμως, τώρα θα είναι πάντοτε.

Στο χρόνο του νου γεννιέται ένα σύμπαν το δευτερόλεπτο