Φεγγάρι μου ξημέρωσε μα ξέχασες να δύσεις
στον ουρανό σταμάτησες να με παρηγορήσεις
Για δυο φιλιά με πρόδωσε και σβήσανε τ’αστέρια
οι αγκαλιές ανοίξανε χωρίσανε τα χέρια

Καρδιά μου μην αρνιέσαι να χτυπάς
σταμάτα το μυαλό να πολεμάς
το φάρμακο θα βρεις της γιατρειάς
κρατήσου λίγο ακόμα κι ας πονάς
Φεγγάρι μου ξημέρωσε μα ξέχασες να δύσεις

Αγέρι μου που φύσηξες και πήρες τη ζωή μου
σκόρπισες στα σύννεφα για πάντα την ψυχή μου
Για δυο φιλιά με πρόδωσε μα θα το ξεπεράσω
στεγνώσανε τα δάκρυα δε φτάνουν πια να κλάψω

Αίμα ματώνεις την πληγή σώμα μου ζεις χωρίς ζωή
και περιμένεις ο ήλιος πάλι πως θα βγει
θα σβήσει η νύχτα την αυγή να υπομένεις