ΙΑ’

Το αίμα σου πάγωνε κάποτε σαν το φεγγάρι
μέσα στην ανεξάντλητη νύχτα,
το αίμα σου άπλωνε τις άσπρες του φτερούγες
πάνω στους μαύρους βράχους, τα σχήματα των δέντρων
και τα σπίτια, με λίγο φως από τα παιδικά μας χρόνια,
τα σχήματα των δέντρων
και τα σπίτια, με λίγο φως από τα παιδικά μας χρόνια.