Βλέπεις τη γη απ’ τ’ αστέρια, και ζεις μεσ’ το φως
Χρώματα έχεις στα χέρια, εγώ είμαι θαμπός
Άγριους άνεμους σκορπάς, στην ασάλευτη ερημιά
όπου ζω

Μέσα στων άστρων τη σκόνη μπορώ να σε δω
Ξέρω υπάρχεις, υπάρχεις γιατί σ’ αγαπώ
Κι όλο χρώματα σκορπάς, στη σβησμένη ζωγραφιά
όπου ζω

Κι έρχονται μέρες, και ξέρω πως χάνομαι
Γκρίζο κενό, δίχως κάπου να πιάνομαι