Είχα μια μικρή κοτούλα
όμορφη, πουλάκι δούλα,
που έκανε πάντα τ’ αυγά της,
φρονιμά, μεσ’ τη φωλιά της.

Την ετάιζα κριθάρια,
καλαμπόκια, και σιτάρια.
Μέσ’ τα μάτια την κοιτούσα,
και τρελά την αγαπούσα.

Μα ένα φίνο κοκοράκι
έξυπνο και διαβολάκι
μιαν αυγή μεσ’ τη δροσούλα
μου ξεμυαλίζει τη κοτούλα

Κότα μου, μικρή μου κότα,
πού `ν τ’ αυγά που `κανες πρώτα
Ωχ αλλού κι αν κακαρίζεις,
πάλι σε μένα θα γυρίσεις.