Λάθος μου δόθηκε ο χρησμός και σ’ άπλωσα το χέρι
κι όλου του κόσμου ο παιδεμός
φύτρωσε κι έγινε καημός
κι άνθισε καλοκαίρι.

Πάνω στη μαύρη σου στολή, στο μαύρο τ’ άλογό σου
μαύρο σου κέντησα πουλί
και κόκκινη ανατολή
στο δάκρυ το δικό σου.

Πήρε τη νύχτα ο χαμός και τ’ όνειρο μαχαίρια
ψεύτικος ήταν ο χρησμός
πως θα γυρίσει ο ποταμός
με δέκα περιστέρια.