Αγάπη με τα μαύρα σου μαλλιά
τραγούδι της φωτιάς πίκρα στα χείλη
ποιος έσπειρε στου κήπου τα σκαλιά
το χωρισμό μια Τρίτη του Απρίλη.

Στο σπίτι όταν δεν είσαι αγαπημένη
βαραίνει το σκοτάδι πάνωθέ μου
η μοναξιά μου βγάζει το σακάκι
κι ο θάνατος μου φτιάχνει τον καφέ μου.

Αγάπη ξεχασμένη στα βουνά
απόψε πια κανείς δε μας θυμάται
στο μέρος όπου είχες την καρδιά
ο ήλιος ανατέλλει και κοιμάται.