Το καλοκαίρι όταν μαζεύει η μέρα
ανοίγει η θάλασσα την εξαίσια μοναξιά της.
Τέτοια ώρα τα πουλιά αναγνωρίζουν το δέντρο και την πέτρα.
Τέτοια ώρα στη γειτονιά φορούν τη σιωπή τους
και βγαίνουν στα κράσπεδα του χρόνου τους
με δυο βαθιά φεγγάρια στο πρόσωπό τους.