Όταν κοιμάσαι εσύ εγώ
με τις ανάσες σου μιλώ
σκιά αθώα Θεέ μου πόσο σ’ αγαπώ
Και για τίποτα καρδιά μου
δε θα σε άλλαζα ποτέ
το εννοώ εγώ το όχι και το ναι

Μα τ’όνειρό μας το δικό μας
ίσως μας βγάλει σ’αδιέξοδο ξανά
θα’θελα όμως αυτός ο δρόμος
να έχει θέα μια θάλασσα πλατιά

Όταν κοιμάσαι εσύ εγώ
κοιτάζω το αίσθημα γυμνό
δε το φοβάμαι νιώθω ότι όλα τα μπορώ
Και είμαι εγώ ο φύλακάς σου
πάντα ξάγρυπνος φρουρός
και δε θα μοιάζω τώρα φως μου κανενός

Μα τ’όνειρό μας το δικό μας
ίσως μας βγάλει σ’αδιέξοδο ξανά
θα’θελα όμως αυτός ο δρόμος
να έχει θέα μια θάλασσα πλατιά