Της φυλακής τα σίδερα
είναι για τους λεβέντες
και τα ψηλά παράθυρα
είναι για τις κοπέλες

Ανέβηκα στα σίδερα
να δω την κοινωνία
κι ο φύλακας με τράβηξε
ντουγρού στα πειθαρχεία

Ο σαγγελεύς κι ο πρόεδρος,
τα δύο τα χελιδόνια
ο ένας δικάζει σόβια
κι άλλος κόβει χρόνια

Μες το κελί που κάθομαι
στο φοβερό σκοτάδι,
άλλοι μ’ ανοίγουν το πρωί
κι άλλοι με κλείουν το βράδυ.

Σήκω το γελεκάκι μου
να δείς τη μαχαιριά μου,
για σένα μου τη δόκανε
βαθειά μες στη καρδιά μου.

Τα σίδερα της φυλακής
θα πάρω να ενώσω,
να κάνω σιδηρόδρομο,
να `ρθω να σ’ ανταμώσω.

Σαν το κερί τα νιάτα μου
η φυλακή τα λειώνει
κι εσύ το μάγκα που περνά
κοιτάς απ’ το μπαλκόνι.

Πάντα σκυμένος πeρπατώ
κι όλο τη γής κοιτάζω
μία και με φυλακίσανε
ζωή δε λογαριάζω

Τη γόπα την εβλέπαμε
σα νάτανε λαχείο
κι όταν την εφουμέρναμε
ντουγρού για το κουρείο.

Πρωι πρωι σηκώθηκα
το τσάϊ για να πάρω
κι ο φύλακας με τράβηξε
στο πειθαρχείο πάω.

Στη φυλακή με ρίξανε
να βάλω τάχα γνώση,
μ’ αυτή που με φυλάκησε
θα μου το ξεπληρώσει.

Η φυλακή είναι βάσανο,
η φυλακή είναι λάβρα,
κι η φυλακή μου τα `βαψε