Γίνε φωτιά να γίνω νερό να σβήσεις
γίνε φωνή να γίνω κοινό ν’ ανθίσεις
γίνε ό,τι θες μα πάψε να κλαις και κάνε κάτι
βγες απ’ αυτό το μαύρο κενό το ραχάτι

Πες μια κουβέντα και μη φοβάσαι πως δε θ’ αξίζει
δεν είναι ανάγκη να είσαι αυτός που πάντα κερδίζει
έλα και συ μες στων ανθρώπων τη φασαρία
έχει προοπτική αυτή η οχλαγωγία

Εγώ σ’ αγαπώ και θα σ’ αγαπώ
μ’ αρέσεις και θα μ’ αρέσεις
μα θέλω και συ τρελέ Δον Κιχώτη
στον εαυτό σου ν’ αρέσεις

Εγώ σ’ αγαπώ και θα σ’ αγαπώ
και έτσι γκρινιάρης μ’ αρέσεις
μα βγες απ’ αυτό του νου το κενό
στην αγκαλιά μου να πέσεις

Μη νερώσεις ποτέ το κρασί σου μα βάλε κρασί
μη νοθεύσεις ποτέ το ψωμί σου μα ψήσε ψωμί
τι χάλια είναι αυτά ποτέ μην ξαναπείς
τα χάλια θα γίνουν πιο χάλια αν δεν κουνηθείς

Πες μια κουβέντα και μη φοβάσαι πως δε θ’ αξίζει
δεν είναι ανάγκη να είσαι αυτός που πάντα κερδίζει
έλα και συ μες στων ανθρώπων τη φασαρία
έχει προοπτική αυτή η οχλαγωγία

Εγώ σ’ αγαπώ και θα σ’ αγαπώ
μ’ αρέσεις και θα μ’ αρέσεις
μα θέλω και συ τρελέ Δον Κιχώτη
στον εαυτό σου ν’ αρέσεις

Εγώ σ’ αγαπώ και θα σ’ αγαπώ
και έτσι γκρινιάρης μ’ αρέσεις
μα βγες απ’ αυτό του νου το κενό
στην αγκαλιά μου να πέσεις