Όπου κοιτάξω είναι σκοτεινά
κι ο ουρανός βαρύς σαν το μολύβι
οι λεωφόροι γίνανε στενά
κι η ερημιά το πρόσωπό της κρύβει.

Πίσω από τα μάτια μου έζησα
κι από τον κόσμο μακριά
τα βήματά μου μέτρησα
κι όλα σ’ ανηφοριά.

Το όνομά σου δεν μπορώ να πω
και τριγυρνούν μαύρα πουλιά κοντά μου
στα όνειρά μου θέλω να σε δω
κι οι πόρτες τ’ ουρανού κλείνουν μπροστά μου.