Θα`θελα να`μαι μαζί σου όταν πονάς
μαζί την ώρα που ξυπνάς
να μου θυμώνεις, να γελάς.
Θα`θελα να είμαι τρένο που οδηγείς
στην επιφάνεια της γης
μικρός να γίνομαι μπελάς.

Θα`θελα τις πληγές που αρνήθηκα
ντροπαλά και ανήθικα
να τις πάρω αγκαλιά.
Θα`θελα όσα χάδια λυπήθηκα
και να δώσω φοβήθηκα
να τ`αφήσω στα δικά σου σκαλιά.

Άφησα στον άνεμο τα φύλλα μου
μη με ξεχάσεις, μίλα μου
και θα νικήσω το Νοτιά.
Έφυγα ν`αφήσω πίσω ό,τι πονά
καθώς ο χρόνος θα γεννά
λόγια που πήρανε φωτιά.

Θα`θελα τις πληγές που αρνήθηκα
ντροπαλά και ανήθικα
να τις πάρω αγκαλιά.
Θα`θελα όσα χάδια λυπήθηκα
και να δώσω φοβήθηκα
να τ`αφήσω στα δικά σου σκαλιά.