Στην αποβάθρα
με περιμένει
ένας σταυρός.

Δεν είν’ δικός μου,
δεν είν’ δικός σου,
μόν’ είν’ του φίλου που `φυγε
για τον απάνω κόσμο.

Κι αν σμίξουν τ’ άστρα μας
θέλω με τη σιωπή
που σμίγω τη μορφή σου

Στην αποβάθρα
με περιμένει
ένας καημός.

Δεν είν’ δικός μου,
δεν είν’ δικός σου,
μόν’ είν’ του φίλου που `φυγε
δίχως να μας μιλήσει.

Κι αν σμίξουν τ’ άστρα μας
θέλω με τη σιωπή
που σμίγουν τα όνειρά μας.