Σαν τους φίλους που φεύγουν
σαν τα φύλλα που πέφτουν
σα σκιές που γλιστρούν βιαστικά
σ’ ένα τρένο της γραμμής

Τα παλιά μας τραγούδια
ταξιδιώτες της ζωής
σε γιορτές μακρινές
περασμένες

Ξεχαστήκαμε όλοι
μεσ’ στην άρρωστη πόλη
στο λιμάνι τα πλοία
γεμίζουν μ’ ελπίδες και καπνό

Τα παλιά μας τραγούδια
ένα όνειρο θαμπό
μας πονούν και μας κλέβουνε
τις νύχτες

Αχ, έλα κοντά μου
και μάθε μου ξανά
όλα εκείνα που ξέχασα
κι όλα εκείνα που έδιωξα
μοναχός

Το κέρι πάει να σβήσει
η φωνή να ραγίσει
και τα μάτια δεν ξέρουνε πια
πως να σπάσουν τη σιωπή

Τα παλιά μας τραγούδια
σαν αλήτες στη βροχή
μεθυσμένα χορεύουνε
στο δρόμο

Αχ, έλα κοντά μου
και μάθε μου ξανά
όλα εκείνα που ξέχασα
κι όλα εκείνα που έδιωξα
μοναχός