Τώρα έρχεσαι και λες πως δε ζεις χωρίς εμένα
να γυρίσω μου ζητάς, με τα μάτια βουρκωμένα,
τώρα έρχεσαι και λες, για ό,τι έκανες συγγνώμη,
είναι όμως πια αργά, να ζήσω θέλω τώρα μόνη,
τώρα μόνη.

Δεν είμαι εκείνη, το καλό κορίτσι
που τρελά εσένα είχα αγαπήσει,
δεν είμαι εκείνη που σε είχε ανάγκη,
που σε ζήταγε το κάθε βράδυ,
δεν είμαι εκείνη, το καλό κορίτσι
που έτρεμε μη σε στεναχωρήσει,
δεν είμαι εκείνη που όλα στα `χε δώσει,
είμαι εκείνη που έχεις εξοντώσει,
δεν είμαι εκείνη, το καλό κορίτσι.

Τώρα έρχεσαι και θες να ξεχάσω τι έχεις κάνει
η αγάπη σου, μου λες, στο Θεό για μένα φτάνει,
τώρα έρχεσαι και θες να `μαστε ευτυχισμένοι
είναι όμως πια αργά, μαζί σου τώρα νιώθω ξένη.

Δεν είμαι εκείνη, το καλό κορίτσι
που τρελά εσένα είχα αγαπήσει,
δεν είμαι εκείνη που σε είχε ανάγκη,
που σε ζήταγε το κάθε βράδυ,
δεν είμαι εκείνη, το καλό κορίτσι
που έτρεμε μη σε στεναχωρήσει,
δεν είμαι εκείνη που όλα στα `χε δώσει,
είμαι εκείνη που έχεις εξοντώσει,
δεν είμαι εκείνη, το καλό κορίτσι.