Πάει πολύς καιρός που μου `πες δεν κρατάω
και όλο σφίγγει στο λαιμό μου η θηλιά,
κι εγώ στα μάτια σου το φταίξιμο ζητάω
που όταν με βέπουνε κρυφά, τα `χεις κλειστά.

Μέσα στο χέρι μου τον κόσμο θα χωρέσω
πριν σε πονέσει να `μαι εκεί να τον πονέσω,
μα είναι δύσκολο τη μοίρα να γελάσω,
υπάρχει και ζαριά που φέρνει δύο κι άσσο,
μα είναι δύσκολο τη μοίρα να γελάσω,
υπάρχει και ζαριά που φέρνει δύο κι άσσο.

Φτερά μου ζήτησες μα εγώ τα ψάχνω ακόμα
φωτιά με θέλεις που να καίει μες στα χιόνια,
στάχτη να γίνει το κακό που δε σ’ αφήνει
και μες στον δρόμο της ζωής παγίδες στήνει.

Μέσα στο χέρι μου τον κόσμο θα χωρέσω
πριν σε πονέσει να `μαι εκεί να τον πονέσω,
μα είναι δύσκολο τη μοίρα να γελάσω,
υπάρχει και ζαριά που φέρνει δύο κι άσσο,
μα είναι δύσκολο τη μοίρα να γελάσω,
υπάρχει και ζαριά που φέρνει δύο κι άσσο.