Υπάρχουν γύρω μας ζωές που ζουν πίσω από τοίχους,
μα ταξιδεύουν σαν φωνές σ’ όλης της γης τους ήχους.

Υπάρχει κάπου ένα νησί, ένα βουνό να πάμε,
μα όπου κι αν πήγαμε μαζί τίποτα δε θυμάμαι.

Γιατί η μέσα φυλακή είναι η πιο μεγάλη
που κάνει πέτρα τη φωνή και το φιλί ατσάλι.

Να μη γελώ, να μην κοιτώ, τα λόγια να ησυχάζω
και μέσα μου να κατοικώ όσα στο νου μου βάζω.

Εγώ στον κόσμο αυτό κι εσύ ζωή μου, κλειδωμένοι,
μια λέξη είπαμε μαζί και περπατάμε ξένοι.