Βρίσκω πως όσο ζεις μες στο σκοτάδι
θα ζω φτωχός στη συντροφιά σου
αφού μαζί σου εγώ συ κάνω
που μεταξύ μας κι όταν σε λέω διεφθαρμένη
κι ο ένας μέμφεται τον άλλο βρίζοντας τον όθο θεομπαίχτη

Πρέπει να υποστώ κάποια θυσία
να σε βγάλω μέσα απ’ την αφάνειά σου
Πρέπει να διδαχθείς θαυματουργία
να την κάμεις το επάγγελμά σου.

Να βγεις απ’ την αφάνειά σου

Και να πολλά τα λόγια μου, φτωχέ μου
όταν ψάχνω εγώ για σένα
να σου φτιάξω ένα τραγούδι

Πόσο αργά μαθαίνω ο χασομέρης
τις παλιές χορδές τεντώνω
τι καινούριο θα μου φέρεις