Πού γυρίζεις γύρω γύρω
σαν χρυσό φτερό στον ήλιο,
πού πετάς,
ποιος σου γύρεψε το χάδι
κι απ’ της επαφής σημάδι
να πονάς.

Να θυμάται πια δε θέλει η καρδιά
στη φωτιά να ρίχνει μέλι, να πονά.

Πού γυρίζεις και σε χάνω
τί γυρεύεις στο βολκάνο
πού θα πας,
κι έχω την καρδιά καμμένη
σα θεά ναυαγισμένη
στ’ ανοιχτά.

Να θυμάται πια δε θέλει η καρδιά
στη φωτιά να ρίχνει μέλι, να πονά.