Θα `ρθει μέρα που στο βάθος θα φανείς.
Θα `χει βροχή, θα `χει βοριά,
δεν ξέρει τούτο `δω κανείς.

Ώρες πολλές θα μας κοιτάς,
με τη σιωπή σου θα ρωτάς
απ’ ό,τι άφησες τι μένει.
Κάτσε να φας, πάρε να πιεις,
σε περιμέναμε να `ρθεις.

Θα `ρθει μέρα, πίστεψε με, δεν αργεί.
Φώτα θολά μεσ’ στο σταθμό,
μα θα φωτίζει σαν αυγή.

Ξέχνα τον πόνο απ’ τις πληγές
κοίτα τριγύρω τις θωριές
και θα `ναι όλα κερδισμένα.
Θε να το δεις, σιγά – σιγά,
πως όλα γίνανε σωστά.