Το κύμα απόψε ανιχνεύει την ακτή
και ο αέρας ανεμίζει τα μαλλιά σου
απ’ του μυαλού σου σύρε την καταπακτή
ό, τι δεν τόλμησες κρυφό απ’ τα παλιά σου
Ξέχνα τα φώτα και τα φλας τους προβολείς
εκεί που βγαίνει η ζωή περιπολία
εκεί στο πρόσταγμα θα ζεις μιας απειλής
της μοναξιάς σου θα φοράς την πανοπλία

Θα σε μαγέψει μια ηχώ
όπως εκείνες
απ’ την παλιά Ιεριχώ
κι απ’ τις Μυκήνες

Εδώ απόψε αφοσιωμένη και πιστή
σε αφηγήσεις που δεν πρόδωσες ποτέ σου
θά `σαι το αίμα στης καρδιάς την αορτή
και το κρασί για να μεθούν οι ποιητές σου
Ξέχνα τη σκόνη τις φωνές των πελατών
εκεί δεν έχουνε ποτέ εκεχειρία
εκεί γυαλίζεις στις ματιές των πειρατών
χρυσάφι λάφυρο φερμένο από την Τροία