Στο ουράνιο τόξο που πατάς
και γέρνεις απ’ το φόβο
ψάχνεις να βρεις μοναχικά
το μυστικό σου δρόμο
ψάχνεις να βρεις μοναχικά
το μυστικό, το μυστικό σου δρόμο

Απλώνεις τις φτερούγες σου
και σιωπηλά ανεβαίνεις
μέσα στο χάος των ονείρων σου
που σαν παιδί πιστεύεις
μέσα στο χάος των ονείρων σου
που σαν παιδί, που σαν παιδί πιστεύεις

Και καθώς όλοι σε κοιτούν
και σου χαμογελάνε
τη ραγισμένη σου καρδιά
στα χέρια τους κρατάνε,
στα χέρια τους κρατάνε

Πραγματικότητα είν’ αυτή
που δεν καταλαβαίνεις
κι όσο κι αν είν’ αληθινή
αλλού εσύ πηγαίνεις
κι όσο κι αν είν’ αληθινή
αλλού εσύ, αλλού εσύ πηγαίνεις

Απλώνεις τις φτερούγες σου
και σιωπηλά ανεβαίνεις
μέσα στο χάος των ονείρων σου
που σαν παιδί πιστεύεις
μέσα στο χάος των ονείρων σου
που σαν παιδί, που σαν παιδί πιστεύεις

Μέσα στο χρόνο μοιάζουνε
σα νάναι παραμύθια, τα ψεύτικα τα όνειρα
και η τρελή αλήθεια και η τρελή αλήθεια