Στρατιώτες τρέχουνε στη μάχη
οι πύργοι απόμειναν μονάχοι
Ξυπνά η πόλη τα παιδιά της
και ακονίζει τα σπαθιά της

Θα στεφανώσω τ’ όνομά σου
αν μου χαρίσεις την καρδιά σου

Ποιος με προστάζει να σου ρίξω
αυτός που πάντα μένει πίσω
Το σώμα σου για μετερίζι
κρυμμένος όλα τα ορίζει

Στο δίχτυ του κρατά με βία
μισότρελη την ιστορία

Στρατιώτες κέρδισαν τη μάχη
νεκροί σπουδαίοι και μονάχοι