Δεν υπάρχει φως που να πέφτει στο κενό
παίζοντας και τραγουδώντας την προσευχή του το κενό
Μέσα μου ακούω ένα βυθό, μα δεν ξέρω να τους πω
αν είναι που σε αγαπάω ή αν είναι που πεινάω

Είναι τρύπιο το βρακί μου, φαντάζει έξω η ψυχή
κοιλιά μου γίνηκες βιολί και συ αντεράκι μου χορδή

Ίσκιος στο κόσμο περπατώ και σε Ανελίνα μου ζητώ
ρίχνω τα μάτια εκεί και δω μήπως τύχει και σε δω
μα η τύχη μας και κείνη μας γελάει και μας προδίνει
μας κοντεύει κει στο στόμα μια χαψιά από αμβρόσιο βρωμα
αλλά τότε μας γελά κι απανθρώπως το τραβά

Είναι τρύπιο το βρακί μου, φαντάζει έξω η ψυχή
κοιλιά μου γίνηκες βιολί και συ αντεράκι μου χορδή