Φεύγουν οι μήνες άδεια βαγόνια
τόσα χρόνια σε ζητώ
Άδειες κι οι μνήμες σαν τα σεντόνια
τόσα χρόνια σ’ αγαπώ

Μια φυλακή η ζωή και το κλειδί μου εσύ κρατάς
να με γλιτώσεις μπορείς και όπου θες εσύ να με πας

Φεύγουν οι ώρες φώτα σβησμένα
μα για μένα είσαι εδώ
φεύγουν και οι μπόρες μάτια κλαμένα
χέρια ξένα δεν μπορώ

Μια φυλακή η ζωή και το κλειδί μου εσύ κρατάς
να με γλιτώσεις μπορείς και όπου θες εσύ να με πας