Εγώ σε πέτρινο κελί
και συ σε ξένο στρώμα
ατσάλι η νύχτα και γυαλί
της προδοσίας το φιλί
μου το χρωστάς ακόμα

Ο μοναχός μοιράζεται
τη μοναξιά με τ’ άστρα
όποτε σε θυμήθηκα
στα πέλαγα κοιμήθηκα
και ξύπνησα στα κάστρα

Δικός σου ήμουν κι έγινα
ένας κατάδικός σου
μαζεύω τα κομμάτια μου
εσύ δε δίνεις μάτια μου
ούτε τον πυρετό σου