Της θάλασσας ανθίσαν τα λουλούδια
στις αμμουδιές χορεύουν γύρω απ’ τις φωτιές
η νοσταλγία να γεννά Πορτογαλέζικα τραγούδια
το κύμα σπάει και φεύγει κι είναι όλα όπως χθες

Κι ένας αλήτης ουρανός πάνω απ’ τη Λισαβόνα
γκρίζος βαθύς και σκοτεινός κάνει την άνοιξη χειμώνα.
Έλα ουρανέ μου σκοτεινέ
και τη φωνή μου λύσε
να σκορπιστεί σ’ όλη τη γη
κι όλο τον κόσμο μιαν αυγή
στην αγκαλιά μου κλείσε.

Τα χρόνια μου κυλάνε με το κλάμα
εσύ κεντάς στα μπράτσα δράκους και σπαθιά
Πάου Αρμπέλο τώρα ζω μήπως και γίνει ένα θαύμα
που θα σε φέρει πίσω από πέλαγα βαθιά.