Στο τέλος κλάμα, ποτέ χαρά,
το μάθαμε το μάθημα
Κι ο σκοπός που γίνονται όλα
μας είναι πλέον γνωστός
Απ’ το Θεό ως τον άνθρωπο
ποιος θα `ναι τώρα ανάμεσα;
Τι να πω και να `ναι αλήθεια;
(Νομίζω πως) σ’ αγάπησα
Έφυγε το καλοκαίρι
και οι δυο πληγωθήκαμε
Το Νοέμβρη δε θα είμαι
εκεί που ερωτευτήκαμε
Κι όλα θα `ναι ίδια εκεί,
το μπουφάν σου στη βροχή
Κι όλα θα `ναι ίδια εδώ,
χάπια και ποδόσφαιρο

Κι ο χειμώνας θα περάσει
Ο ένας τον άλλο θα ξεχάσει
Το καλοκαίρι θα έρθει πάλι,
μα ήλιο εκεί ποτέ δε θα βγάλει
Εμείς στο στούντιο θα μπούμε
(Αλέξανδρε, πότε θα βγούμε;)
Εσένα ακόμα εκεί σε βλέπω,
εκεί θα ζήσεις, το προβλέπω
Κι όταν ο δίσκος θα βγει
(από την Ε.Μ.Ι. ή τον Περικλή),
εσύ θα λάβεις ένα δέμα
(αχ, να `τανε το τέλος ψέμα)
Μωράκι, έκανα Aura Soma
Μωρό, σε σκέφτομαι ακόμα