Δε με θέλεις μία, δε σε θέλω δυο
εγώ όμως με σαράντα κάνω νοικοκυριό.

Αν πάρω την Αιόλου κι Ερμού τα μαγαζιά
θα βρω γυναικομάνι που πάει για παντρειά.

Ούτε μαραζώνω, ούτ’ αυτοκτονώ
τα βράδια στις ταβέρνες θα πίνω να γλεντώ.

Κι αν πω να κάνω τσάρκα, εγώ, νυχτερινή
ανοίγουν παραθύρια κι ακούω στεναγμοί.

Από τα Πατήσια, Κυψέλη και Σκουφά
σ’ όποια κλείσω μάτι σ’ εμένα πια κολλά.

Κι από τη Σταδίου ως την Πειραιώς
τις πιο όμορφες κοπέλες τις ψήνω ομαδικώς.

Δε με θέλεις μία, δε σε θέλω δυο
σου το `πα με σαράντα κάνω νοικοκυριό.

Μ’ εσένα όμως όχι, λοιπόν μια και καλή
κι εσύ πια ας με ψήνεις σ’ όλη την Αττική.