Το τηλέφωνο τη νύχτα μια φορά
πάλι χτύπησε στις δώδεκα και δέκα,
μα το έκλεισες, μετάνιωσες ξανά,
και είχα ανάγκη τη δική σου την κουβέντα.

Στο ρολόι κάθε χτύπος μαχαιριά
και να τρέχει πάλι η ώρα σαν χαμένη,
να γυρίζω εγώ τους δείχτες στα κρυφά
και να λέω κάπου θα `σαι ξεχασμένη,
ξεχασμένη.

Κάθε ώρα που περνάει μακριά σου
στα ρολόγια δεν μπορεί να μετρηθεί,
κάθε ώρα δίχως λόγια και φιλιά σου
δεν υπάρχω και δεν έχω γεννηθεί.

Το τηλέφωνο τη νύχτα μια φορά
πάλι χτύπησε στις δώδεκα και δέκα,
μα το έκλεισες, μετάνιωσες ξανά,
και είχα ανάγκη τη δική σου την κουβέντα.

Στο ρολόι κάθε χτύπος μαχαιριά
και να τρέχει πάλι η ώρα σαν χαμένη,
να γυρίζω εγώ τους δείχτες στα κρυφά
και να λέω κάπου θα `σαι ξεχασμένη,
ξεχασμένη.

Κάθε ώρα που περνάει μακριά σου
στα ρολόγια δεν μπορεί να μετρηθεί,
κάθε ώρα δίχως λόγια και φιλιά σου
δεν υπάρχω και δεν έχω γεννηθεί.