Σήκωσε σκόνη ο αέρας στην πόλη
σαν άδεια πακέτα σκορπίσαμε όλοι
ό, τι απόμεινε από σένα κρατάω
στάχτη απ`τα μάτια μου μαζεύω και πάω.

Γύρω η νύχτα στα προάστια πέφτει
κόκκινα φώτα στ`ουρανού τον καθρέφτη
σινιάλα στέλνουν τ`αστέρια να φύγω
ναύλα δεν έχω από` δω να ξεφύγω.

Στέκομαι μόνος κοιτώ μ`απορία
ποιο το ταξίδι μου και ποια η πορεία
βαθιά σου, Δανάη, πλανιέμαι χαμένος
μες στη φωλιά σου γυμνός, μεθυσμένος.